1 Aralık 2009 Salı

Bir insana verilebilecek en büyük ceza kendi vicdanı ile başbaşa bırakmaktır tabii ki.


Aklının içindeki kurtçuklar bölüne bölüne çoğalır. Zaman geçtikçe daha da küçülür daha da çoğalırlar. Başlangıçta giremeyecekleri kadar küçük kıvrımlarına yerleşir aklının, vicdanının en ince yerlerini ısırırarak acıtırlar minik minik. Bir anda beyninden midene inmiş gibi kurtçuklar mideni kemirir, iki büklüm olursun ağrıdan.

Bi an gelir, yeterince acı çektiğine inanınca mı bilinçaltın bilinmez, azalmaya başlar içindeki acı, göz kapakların düşer.

Bir insana verilebilecek en büyük ceza kendi vicdanı ile başbaşa bırakmaktır tabii ki.

Olur da azalırsa üzüntün, hemen daha da şiddetlenerek pişmanlığın, acın kendini yenilesin ve asla bitmesin..diye...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

İki kelam etmeden gittiğinde üzülüyorum ben.