Ben eskiden hayal kurmazdım. Hatta hayatımın bir döneminde heycanlanmazdım bile. Beni gerçekten etkileyecek şeyler olmadığı sürece büyük sevinçler yaşamaz, büyük kahkahalar atmazdım. Sonra ne oldu da böyle insanlardan incelikler, zariflikler, süprizler falan bekleyen, beklentileri olan, beklentileri karşılanmadığı için üzülen bozulan bi gerizekalı haline geldim, bilmiyorum. Beklentisiz ve tek tabanca yaşantıyı yeniden kabullenip, insanların anlamayacağı sevinçlerimi ve üzüntülerimi kendime saklayıp, es kaza karşıma çıkan güzelliklere hafif bir tebessümle bakıp geçmeyi yeniden öğrenmem gerek.
ne gerek var ki
YanıtlaSilortalama insanlar gibi yaşayınca zamanın tadını daha çok çıkartmış olmyor musun?
bir süredir şahane oynuyorum ben de.
en azından diğer insanlar daha mutlu olmuş oluyor. oyun veya değil. değer bence.
di mi...
YanıtlaSilkötü çocuklar alıştırmış olmasın?
YanıtlaSil