İçimde öyle rezil bi his var ki herşeyimi altüst ediyor. Sanki hiçbir şeyi beceremeyecekmişim gibi geliyor. En basit kodu bile yazamam, en basit grafiği bile çizemem gibi geliyor. Neden böyle bir kitlenmeye girdim bilmiyorum. Şimdiye kadar yaptıklarım bu yapmam gerekenlerin yetmiş katı daha zor şeylerdi halbuki. İşin saçma yanı şu ki yapmam gerekeni biliyorum, nasıl yapacağımı da sakin sakin okursam çözerim, sorun falan yok yani ortada. Ama ekranın karşısına geçtiğimde, çıktıları elime aldığımda, kodlara baktığımda olan oluyor işte. Aklım zihnim kaçıp gidiyor ve ben eblek bişiye dönüşüyorum bi anda. Lan tek yapmam gereken okumak! Okusam gerisi gelecek. Ama ben bu sıralar kitap bile okuyamıyorum. Ve sanırım bu yüzden de blog falan yazamıyorum. Hatta işin daha da üzücü yanı, Kore'de yaptığım gibi bir İspanya defteri bile yapamadım doğru düzgün, tatili bile yazamadım yaa... Hala bekliyor ve gün geçtikçe ayrıntıları unutuyorum doğal olarak.
Biri bana bir konsantrasyon ve cesaret hapı falan verse de özüme dönüp işlerimi yapsam, hobilerime falan dönsem yeniden nekka güzel olacak. Of!
Umarım bugün de hiçbirşey yapmadan "harcadığım" bir gün olmaz. =(
