Huzur .

Sancılar oluyor tabii zaman zaman, olacaktır da zaten, tomurcuk da çiçek açarken hiç sızısız değildir, kelebek de kozadan bi anda çıkmaz zaten...
ama sancılarına rağmen, huzurun yanı başında yaşamak...sancılarına rağmen, burnunu huzura sokabilmek...huzuru koklayabilmek, huzura dokunabilmek...elbette ödenecek bedelleri vardır; belki ödemişimdir çoktan, belki ödenecektir acıta acıta çığlık çığlığa...ama huzur bu, başka şeye benzemez...yağmurun kokusu gibi veya hanımeli kokusu veya papatya tarlası veya gözünün içine düşse de kafanı göğe kaldırıp eşsiz bir büyüyle karın yağmasını izlemek gibi...huzur...

ama... ama'sı var işte...kar hep yağmaz, hanımeli hep öyle güzel kokmaz, kelebekler ilelebet yaşamaz...huzur ama...şimdiki biraz...önünü göremediğin, ilerisini düşünmekten kaçındığın, düşündükçe korkup gözlerini kapattığın...yine de huzur işte...ne yazık ki sonrasını düşünmeden tadını çıkarmak gerek...keşke ilerisini de düşünüp sonsuzluğuna kadar tadını çıkarabilsek, tabii ki aksilikler çıkabilir ama şimdilik ilerisi de tamamdır bu görünüşe göre, diyebilsek...olsun...yine de huzur işte...