Beni unutmayıp, aksine papatyalandıracak kadar zarif insanlarım var hayatımda ama ben bir teşekkür etme vakti ayıramayacak kadar öküz oldum bu sıralar. Ya da depresif diyebiliriz, ya da işi başından aşkın diyebiliriz. Ama işi başından aşkınlık değil bu. Bundan çok daha sıkışık zamanlarda çok daha fazla işler yaptığımı biliyorum. Bu bi başka bi durum..bu biraz garip, bilmiyorum ne olduğunu...Ama geçmesi gerek bi an önce...
En kocaman teşekkürlerimi göderiyorum sana Fulya'cım... hele ki tam da şu sıralar üstüme üstüme gelen papatyasızlık krizlerimde o kadar iyi geldi ki papatyan... hiç kaybolmasın diye hemen bantladım ajandama. Fotoğrafta pismiş gibi çıktı ama aslında öyle değil. Birbirimize bakıp mutlu oluyoruz onunla ve seni seviyoruz; papatyam ve ben! Teşekkürler!
*You are my greatest treasure, which I've wanted for so long.
kocaman gülümsedim
YanıtlaSil((: