benim

Etrafıma sinirlenip yazıp yazacağıma lanet ettiğim zamanlardan birisini daha yaşadım. Vakit geçtikçe o kadar özlüyorum ki buraya yazmayı bir kez daha "canımı sıkanların canı cehenneme" diyip yazasım geliyor. O kadar uzun uzun yazacak vaktim de enerjim de yok belki ama yine de ellerim gidiyor işte klavyeye, yazmak istediklerimi yazmamış olsam da, gün içinde girip girip bakıyorum kaç kişi uğramış evime diye. Sanırım Bonn'daki odamdan sonra en benim olan evim/odam/mekanım, her ne ise işte, benim burası.