22 Mart 2013 Cuma

Mır miyav günaydın

Türkiye'den döndüğümüzden beri hala geçmedi kedilerime olan hasretim, şu anda bile özlüyorum. Tüm gün aklımda onlar, eve gitsem de kedilerime sarılıp kitap okusam... Ama son 1 haftadır Güllaç hanım deli ediyor beni. Her sabah saat 8 oldu mu başlıyor, hatta kimi zaman 7!


Evet işte halim aynen böyle! Başta çok sevimliydi ama gittikçe uyku düzenimi iyice karıştırmaya başladı. Ben fazla uyuyunca ve anlamadığım bir şekil var ki o şekilde uyandırılınca uyanamıyorum, kalkamıyorum. Gece 1'den önce uyursam, sabah kafam küfe gibi oluyor, hem de içi lahana dolu ağır bir küfe. Ama yok saat 1,5-2 olmuş da öyle uyumuşsam sabah 7'de cin gibi kalkıyorum, uykumu almış ve dinç bir şekilde. Ne var ki Güllaç hanımın kaç gündür beni dürtük dürtük uyandırması yüzünden sanırım ki 1 haftadır sersem oluyorum sabahları. Güneş doğdu mu, hanfendi uyandı mı başlıyor sürtünmeye, mırıldanmaya. O kafa illa benim elimin altına girecek. O burun illa benim yanağıma değecek. Dahası, o koca poposuyla suratıma oturmaya kalkışması! Eh yuh artık yani! Bir süre sonra da mirrr miirrrr mirrrr başlıyo ki o zaman artık zombi modda kalkıp yemek verme bahanesiyle banyoya kapatmak zorunda kalıyorum. Ha yataktan kalkmış oluyorum ama uyanmış olmuyorum ki. O şekilde uyandırılınca baş ağrısı gibi... baş ağırlığı sanırım, evet evet baş ağırlığı yaşıyorum, kafam ağır geliyo ve huooopp yastığa! 

Sanırım gece onlarla uyuyup, sabah onların yumuş yumuşluğuyla uyumak ayrı bir zevk verse de, yeniden yataklarımızı ayırmanın vakti geldi sanırım...

3 yorum:

  1. Çok zor bişey yaa şimdi sen böyle yazınca ben daha da soğuyorum evde evcil hayvan fikrinden, tamam sevimliler ama sürekli onlarla yaşamanın da bir sürü sorunu vardır eminim..

    YanıtlaSil
  2. Bence çocuk sahibi olmadan önce kesinlikle denenmesi gereken birşey, çiftleri sorumluluk bakımından gerçekten sınava sokuyor. Zorlukları var tabii ki ama bizim şansımız 2 tane olmaları, bazen öyle oluyor ki günlerce geç geliyoruz eve, yemeklerini verip uyuyoruz hemen ama aklımız onlarda kalmıyor çünkü iki kişi oldukları için gün boyu birbirlrine eşlik etmiş oluyorlar.
    Öte yandan kimseye göstermedikleri ilgileri, herkesten korkup da gelip senin kucağına kendini teslim edişi, bir ağrın sızın olduğunda hissedip de seninle ilgilenmeleri, hele ki sen öylece somurtuk otururken karşına geçip şebeklık yapmaları yok mu! Evin iki ucundan birbirine doğru koşarak gelen iki kedi düşün, tam çarpışacakları anda hava zıplayıp göbek tokuşturduklarını =))) onlar olmasa evimiz böyle sıcak bir ev olamazdı kesinlikle.

    YanıtlaSil
  3. Bu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.

    YanıtlaSil

İki kelam etmeden gittiğinde üzülüyorum ben.