Az daha kendimi tutarsam, geçecek zaman. Biliyorum. Daha önce geçmişti, yine geçecek.
Az daha dayanırsam beklemeye, nefes alışımdaki yavaşlığa ve kalbimin ağrıya ağrıya atışına az daha dayanırsam, dayanabilirsem, geçecek. Zaman geçecek ve zamanla yavaşlık ve ağrı da geçecek. Bütün mesele dayanmakta.
Ne demişti Harper Lee Bülbülü Öldürmek kitabında; 'Büyümek sızlanmadan acıya katlanmak demektir.' Bu durumda ben hala daha büyümedim mi yani? Büyümek, başkalarını kendinin önüne koyabilmek demek olamaz mı? Büyümek, herkes sana haklı olduğunu söylerken hala daha haksızlık etmekten korkmak değil mi yani? Büyümek değil mi yani hep bir umut daha tutmak içinde?
Kim olduğunu şimdi hatırlayamadığım birisi de 'Direnmek umuttandır' demişti. Benim umudum cidden bitti mi yani?
19 Ağustos 2015 Çarşamba
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Tamda haber izledigim bi an siirtde sekiz lice de ise 4 sehit haberi gordumtam boyle uzuntum.nefesimi keserken cunku bu
YanıtlaSilHaberleri artik duymadigimiz gun yok Allahim hic mi gecmicek hep boyle mi olucak diye uzulurken az daha sabret diye senin yazini gorunce ben bi umutlan acaba bu bi isaret mi diye biliyorumbu yaziyi yazma amacinin bunla alakasi yok belki benim uzuldugum.seye uzulmuyorsun bile tamamen farkli bir amacla yazilmis bir yazi olsa bile bana umut oldun sagol..
Acılar bugün farklı, yarın ortak. Serde insanlık, serde sevgi oldukça acılar hep paylaşılacak, paylaşıldıkça azalacak acılar, paylaşıldıkça çoğalacak umutlar. Sen de sağol...
Silartemis ne güzel bişeysin sen, iyi ki varsın
YanıtlaSilÖyle ya da böyle zaman geçiyor ve bir önceki yazıda yaptığın gibi bir dolu şey, ne kadar zorlamış olsa da, bir cümleye sığıyor günü gelince, sadece bir cümle.
YanıtlaSilDayan sevdicek, bu tez denen yeldeğirmenini dize getirmeye çok az kaldı. Sonrası, sonrası nefesinin nefesime, bakışlarının bakışlarıma karışacağı güneşli günler...
Yazıyı öylece akıtıverip gittiğimden, anca şimdi gördüm ben bunu.
SilTez, belki bir yeldeğirmeni evet, ama sen Dülsinya'nın diğer yel değirmenlerini de alt etmeye var mısın gerçekten? O kadar umut, o kadar inat, o kadar inaç ve güç var mı?
Yeter ki Dülsinya orda olsun, bu şövalyenin gücü sonsuz, umudu bitmez...
SilBu şövalye yola ilk yeldeğirmeninden sonra yan gelip yatmaya değil, kanının son damlasına kadar Dülsinya'yı korumaya and içerek çıktı. Sözünden dönmeye de niyeti yok.