Saçları iki yandan örgülü, bir elinde elma şekeri bir elinde pamuk şekeri, üzerinde mavi beyaz kareli elbibesiyle, sek sek oyununda sırası bekleyen kız çocuğumu fazla ihmal ettim. Bu sıralar daha çok, okul müsameresinde edebiyat öğretmenini canlandıran ukala ve huysuz ve aşırı sorumluluk sahibi bir kız çocuğuymuş gibi davrandım ona. Çok üzüldü bu sabah, ağladı biraz... Ben sevmem ağlamayı ama çocuk işte, durdurmuyor salak gözyaşlarını. Neyse sustu artık ağlamıyor ama içime bir kaç kasa huzursuzluk ve suratsızlık serpip kenara saklandı sanırım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
İki kelam etmeden gittiğinde üzülüyorum ben.