Uzun zamandan sonra bugün yeniden hatırladım susmanın güzelliğini... Sahiden uzun zaman olmuş... en az 5 sene... hiç susmamışım nerdeyse, susamamışım. Birlikte susabilmek ne güzel bişiydir... En az birlikte saatlerce konuşabilmek kadar güzeldir... Yağmurda ıslana ıslana elele yürüyebilmek kadar güzeldir... Ve hatta sevgilinin kokusu kadar da güzeldir bence birlikte susabilmek...
Bir de bazı şeylerin güzelliğini görebilmem için önce bi miktar depreşmem mi gerekiyor nedir, anlamadım, böyle patlayacak gibi oldu içim, Allah'ım yeter diye çığlık çığlığa kaldım kendi içimde ama geçti bi şekilde..garip bi durum.. garip ama sonu iyi olsun da razıyım ben. zaten neyi zahmetsiz elde ettim ki, sefasını süreceksek cefasını da çekeriz artık naapalım :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
İki kelam etmeden gittiğinde üzülüyorum ben.