elele verdiler, gezintiye çıktılar, bekliyorum dönecekler...

Ben bi düğüm oldum ki sormayın... Yani düğüm de değil aslında ama böyle bi garip bişiy işte. Kafam karıştı diycem ama o da değil... İçim karıştı sanırım benim... Böyle bazen kalbim tutuyo elinden aklımın, alıp başlarını gidiyolar bi uçurtmanın peşisıra. Tamam, uçurtma da benim uçurtmam, bu bakımdan pek bi sorun yok gibi de... 

Birisinin de bi miktar şu sınavlara çalışması lazım di mi ama? Hay allah yaa... Sanırım kuantumdan nasıl olsa kalcam diye bu abuk haller şimdilik.. bi de iç karışıklığı nedeniyle... Bunlar geçince ben akıllı uslu oturur kozmoloji çalışırım heralde. Çalışırım di mi? Çalışırım çalışırım.. yani inşallah...  

Zerrincim'e Not: Bu entry'yi yazan kesinlike witchie değildir, ben onun klonuyum, o yaklaşık 2 saattir aralıksız bi şekilde kuantum çalışıyo, çok güzel gidiyo, kesin en az 5 soru yapacakmış sınavda öyle dedi. Merak etme sen ;)

kaaar, yokuuuuş ve atraksiyoooooon!

Dayanamadım sonunda evdeki psikopatlığa, "Zerrin'cim hadi sana bi kahve ısmarlıyım" dedim, bi bahane uydurduk evdekilere, attık kendimizi sokağa. Sitenin merdivenlerini çıkınce her zamanki kar manzarası ile karşılaştık, lapa lapa yağan kar sonucunda yokuşun dibinde birbirine girmiş bi dolu araba, sinirden gülen araç sahipleri, aracı çekmeye çalıştıkça daha fazla arabanın birbirine çarptığı bir kaos, ve benim kahkahalarım. Zerrin'cim kızdı tabii gülünmez diye ama ben bu sahneye gülüyorum, çünkü araçlarda ciddi bir hasar olmuyor, arabalar bir türlü laf dinlemiyor, kar tüm haylazlığıyla yağmaya devam ediyor ve gülmekten başka yapacak birşey olmuyor. Köşedeki taksi durağına doğru ilerledik, durakta taksi yoktu, yeni araba gelene kadar kazayı biraz daha izleyelim dedik. Amanın o da ne!!! Bizim arabalardan biri!!! Sülale kalabalık olunca ailedeki araba sayısı da fazla oluyor haliyle. "AaAAAaaAAA bizim arabaaa" çığlıkları eşliğinde arabanın yanına koşunca diğer araç sahipleri gülmeye başladı bu sefer, bu kar kaymaları her ne kadar maddi zarar veren türden kazalardan olsa da herkesi güldürüyor bir şekilde, arabalar söz dinlemeyen yaramaz ufaklıklar gibi oluyor çünkü. Hemen telefon ettik teyzeme, neyse ki onlar da bizim evdelerdi, hemen indi Şişko'cum; polis, diğer araçların sahipleri, etraftaki meraklı insanlar vs... Çok ciddi bişiy yok tabii bizim arabada ama atraksiyon oldu işte akşam akşam. Sonra da gittik kahve dünyasında birer kahve içtik, çene çaldık, deşarj olduk, geri geldik sevgili tımarhanemize..

Nefret, kan, öfke, gözyaşı = migreN

Migrenimizle birlikte 3. günü de devirdik. Dün birazcık rahat bıraktığı için geçti gitti sanmıştım ama bu sabah anladım ki yanılmışım. Tansiyonu yukarılara çekti, beynimi döndürdü, gözlerimi pörtletti ve fakat gece vakti kahramanımı görücem diye diye açtığım ışığa biraz olsun alıştım sanırım ki iki satır bişiy yazmadan yatmıyım dedim. Aslında illa yazıyım da aklımdan gitsin dediğim şey, gecenin bu vaktinde nehirden dongur dongur gürültüyle geçen gemimsi şeyler oldu. Çok gürültü yapıyorlar uyuyamıyorum sayın vali, lütfen icabına bakınız. A bi de son 1 aydır penceremin dibinde ve her gece 2'de ötmeye başlayan bir grup kuş var ki kızsam mı sevsem mi bilemiyorum. Sabah ötseler sinir bozucu olabilir ama bu saatte böyle bahar sesli cik cik cik öten kuşlara pek alışık olmadığımız için sevimli gelmekteler.. Tamam kuşlar kalsın ama nehir trafiği gece vakti kapatılsın sayın valim, ilginize.. Meersiii!

Bu seferki migrenimiz pazar öğlen başladı, gece vakti aldığım bi ağrıkesicinin işe yaramasıyla hafifledi; pazartesi görece daha iyiydim ama yine de dışarı çıkacak, gün ışığı görecek halim yoktu, sabahki kuantum, akşamki kozmoloji derslerini kaçırdım, arada bir randevuyu iptal etmek zorunda kaldım; haftasonu yapıp ptesi sabahtan teslim etmem gereken 4 kuantum 2 nükleer fizik ödevi ne yapılabildi, ne teslim edilebildi... Dün bir miktar kuantuma bir miktar da ödevlere ilgi gösterdim ama hem gözlerimin ağrısından hem de her zamanki süper konsantrasyon sorunumdan ötürü pek bi iş çıkartamadım. Bugünden çok umutluydum aslında, ama ancak şimdi gözlerimi biraz açabilir hale geldim. Umuyorum ki yarına bişiyim kalmazsa yapmam gereken işleri yetiştirebilirim. Gerçi hiç mümkün görünmüyor ya...

Migren yüzünden yememem gereken şeylerin başında bitter çikolata ve çook sevdiğim beyaz peynir geliyor. Ama bu defaki saldırıda öğrendim ki sütlü çikolata bana çaktırmasa da migreni tetikliyor, ve sanırım son 4 gündür fazlasıyla tükettiğim ve çoook sevdiğim elma suyu da bu listeye dahil =( ve bir de öğrendim ki migren atakları sırasında tansiyonun yükselmesi normalmiş, o yüzden benim tansiyonum tavanlarda geziyormuş. E böyle olunca çay kahve içmek, cips fıstık falan atıştırmak da mümkün olmuyor. Yarın iyi olur da alışverişe çıkabilirsem bolca meyve, kek ve süt alıcam kendime. Bi de çok feci patates yemeği istiyor canım ama kim uğraşcak da yapcak.. peeehh! Doğru düzgün ev yemeği yapan bi yer de yok ki gidip orda yesem. Anneannemin yemeklerini özledimmmm...